Rejs

         W latach PRL-u film ten był powszechnie odbierany jako parodia systemu komunistycznego w Polsce, co przyczyniło się do jego wyjątkowej popularności. Określa się go często jako film kultowy. Do filmu reżyser zaangażował wielu amatorów, tzw. naturszczyków. Zdjęcia kręcone były podczas rejsu całej ekipy statkiem Dzierżyński, który odbywał się z Gdańska w górę Wisły. W filmie kołowy statek parowy nosi nazwę "Neptun", a początek podróży następuje od nabrzeża w Toruniu.


         Utrzymana w groteskowym tonie eksperymentalna komedia satyryczna: akcję filmu stanowią improwizowane "miniscenki", rejestrowane metodą paradokumentalną, rozgrywające się wśród pasażerów wiślanego statku. Na wycieczkowym statku wiślanym pojawia się gapowicz wzięty przez kapitana za instruktora kulturalno-oświatowego. Organizuje on zebrania, wybory rady rejsu, potem - gry i zabawy. Staje się wodzem, skupia wokół siebie oddane mu grono pasażerów, narzuca swą wolę innym, przygotowuje wielki bal na cześć kapitana z okazji zakończenia rejsu ...

Hair

Pełny tytuł Hair: The American Tribal Love-Rock Musical jest amerykańskim musicalem rockowym powstałym w 1967 roku. Autorami libretta są James Rado i Gerome Ragni, muzyki Galt MacDermot. Musical osadzony jest w realiach lat sześćdziesiątych XX wieku i opisuje losy nowojorskiej komuny hippisów kontestujących wojnę wietnamską. Dzieło jest uznawane za pierwszy w historii musical rockowy, wzbudzało kontrowersje tematyką i formą (wolna miłość, rewolucja seksualna,narkotyki, nagość na scenie). Kilka utworów stało się hymnem pokoleniowym.

Deja vu

Chicago 1925 roku, okres prohibicji. Mafioso Mick Nitsch zdradza swą "rodzinę" i informuje policję o transporcie alkoholu. Potem ucieka do ZSRR, kraju swoich przodków. Mafia dowiaduje się o tym i wydaje wyrok śmierci na zdrajcę. Zadanie to ma wykonać znakomity fachowiec polskiego pochodzenia, John Pollack. Odessa 1925, okres NEP - u. Do portu przybywa okręt z Nowego Jorku, na którego pokładzie znajduje się John Pollack. Wita go nadmiernie serdecznie ekipa powitalna. Na skutek wstrząsu Pollack traci pamięć.

gatunek:	Komedia kryminalna
produkcja:	Polska  ZSRR
premiera:	18 kwietnia 1990 (Polska) 1990 (świat)
reżyseria:	Juliusz Machulski
scenariusz:	Aleksandr Borodyanskiy

Dallas Buyers Club

Pełna humoru, inspirowana prawdziwymi wydarzeniami historia człowieka, który nie zamierza żegnać się z życiem. Ron żyje z dnia na dzień. Pali jak smok, lubi bourbon, kobiety i rodeo. Nic ponad szybkie i proste przyjemności. Wiadomość o tym, że jest nosicielem wirusa HIV to dla niego szokujący wyrok, z którym nie chce się pogodzić. Jedzie do Meksyku, z którego zamierza szmuglować zakazane w USA leki. Po powrocie niespodziewanie zdobywa sojusznika w osobie queerowego transseksualisty Rayona. Ten pozornie niedobrany duet wspólnie zaczyna prowadzić klub, w którym inni szukają ratunku.

	gatunek: Biograficzny,    Dramat produkcja: USA premiera: 14 marca 2014 (Polska) 7 września 2013 (świat) reżyseria: Jean-Marc Vallé scenariusz: Craig Borten

Paperman

    Amerykański, czarno-biały, film wyprodukowany przez Walt Disney Animation Studios i wyreżyserowany przez Johna Kahrsa. Produkcja ma charakter krótkometrażowy i łączy tradycyjną animację z animacją komputerową. W 2013 r., film zdobył zarówno Oscara za najlepszy krótkometrażowy film animowany podczas 85-ceremonii Oscarów, jak i Annie Award za najlepszy krótkometrażowy film animowany.

    George w drodze do pracy spotyka kobietę swoich marzeń. Przez nieuwagę traci ją z oczu.

Podłamany udaje się do swojego biura. Tam, spoglądając przez okno, zauważa, iż dziewczyna, którą widział rano, pracuje w budynku na przeciwko. Postanawia nie zmarnować kolejnej okazji danej przez los.

Łagodna - Piotr Duma

Wielokrotnie nagradzana Łagodna Piotra Dumały to perełka polskiej animacji. Niezwykła plastycznie, utrzymana w mrocznej  tonacji adaptacja opowiadania Fiodora Dostojewskiego, sugestywnie przedstawia fabułę utworu, przekłada horror psychologiczny na język filmowej kreski. Animacja powstała na pomalowanych na czarno płytach gipsowych poprzez wielokrotne malowanie i wydrapywanie obrazu. Zastosowanie tej niebywale pracochłonnej metody wydobywania z ciemności jasnego obrazu zadecydowało o niezwykłej miękkości kadrów i ich niezwykłej fakturze. Fascynująca wizualnie opowieść połączona jest z subtelną i jednocześnie ekspresyjną muzyką Zygmunta Koniecznego. Wszystko to tworzy przejmujące, jedyne takie na gruncie polskiej animacji studium rozpaczy. Mężczyzna patrzy na leżące martwe ciało młodej żony i próbuje zrozumieć, dlaczego popełniła samobójstwo. W tle pojawiają się niepokojące obrazy przywołujące ich wspólną przeszłość i pokazują nieszczęście żony: jej osaczenie, bezbronność, życie w dusznej przestrzeni. Plastyczna animacja podlega ciągłym metamorfozom, niestabilność obrazu pogłębia dodatkowo smutny nastrój.

Kabaret Dudek - recenzja.

Kabaret Dudek założony został przez Edwarda Dziewońskiego. Rozpoczął swoją działalność w styczniu 1965 roku, a zakończył w 1989 roku. W tym czasie odbyło się około 1000 przedstawień, na które złożyło się blisko 200 skeczy, monologów i piosenek kilkudziesięciu kompozytorów i autorów.

Kabaret Dudek tworzyli między innymi następujący artyści: Edward Dziewoński, Wiesław Michnikowski, Wiesław Gołas, Jan Kobuszewski, Irena Kwiatkowska, Barbara Kraffówna, Anna Prucnal, Adrianna Godlewska, Justyna Kreczmarowa, Jolanta Zykun, Bogumił Kobiela, Zdzisław Leśniak, Bronisław Pawlikowski.

Do najpopularniejszych skeczy Kabaretu Dudek należą:

·         Sęk,

·         Ucz się Jasiu,

·         Karolkowa,

·         Przyjęcie,

·         Wyskocz Pan.

Od ostatniego przedstawienia Kabaretu Dudek minęło 25 lat, jednak charakterystyczne dla tego kabaretu poczucie humoru śmieszy nadal.

„M: Cisza, tera ja mówię. [Do Jasia] Pójdziesz zatem na plac Zwycięstwa i założysz u tej Kowalskiej, ona już pół roku czeka
J: Ta, co te czekoladki przysyła i bilety do kina?
M: Ta sama, tylko mnie ze łba wyleciało, a tu Pan szanowny był łaskaw mi o niej przypomnieć.
K: Proszę Pana, to może przy okazji do mnie, to niedaleko. Woda mi się leje, a ja wie Pan, chciałem sobie kafelki założyć.
M: Kochany, Pan masz drobnomieszczańskie nawyki. Pan chciałbyś tak: mieć zimną wodę osobną, ciepłą osobno, szczelne rurki, kafelki, duperelki, kraniki, dywaniki. Chamstwo! [grozi palcem]. I drobnomieszczaństwo z Pana wylazło.
K: A Pan się zachowuje skandalicznie.
M: O kochany, nie znieważaj robotnika, któren wraz z chłopem i inteligentem pracującym stanowią zdrową siłę narodu. [Do Jasia] Zapisałeś?
J: Ja to znam na pamięć.”

„M: To była taka scenka kabaretowa do śmichu, bo wszyscy teraz lubią się pośmiać. Ale było i koniec. A teraz jak ktoś się zacznie śmiać, ten dostanie w ryj.
J: Wężykiem.
M: Tak jest!”